بنده ام با چیزی بهتر از واجبات به من نزدیک نمی شود. و با نافله(کارهای مستحبی) به من نزدیک می شود تا اینکه دوستش بدارم.
آنگاه که دوستش بدارم، من گوش او خواهم شد که با آن می شنود و دیده ی او که با آن می بیند و زبان او که با آن سخن می گوید و دست او که قدرت نمایی می کند. اگر دعایم کند اجابتش می کنم و اگر از من بخواهد به او می دهم.
